Μηνύματα για το Βιβλίο 1990 - 99

Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου καθιερώθηκε από την ΙΒΒΥ, τη Διεθνή Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα, το 1966, την ημέρα των γενεθλίων του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (2 Απριλίου 1805), με σκοπό να εμπνεύσει στα παιδιά την αγάπη για το διάβασμα και να στρέψει το βλέμμα όλων στο παιδικό βιβλίο.

Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της IBBY ετοιμάζει ένα μήνυμα και μία αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο.

1990
Book : Paths to Many Worlds
Ted Harrison, Canada

1991

Bιβλία - Το φως της ζωής
Books - Fireflies in the Dark
Bάσω Ψαράκη, Ελλάδα

Ρένα Καρθαίου
ΒΙΒΛΙΑ - ΠΥΓΟΛΑΜΠΙΔΕΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Κάθε φορά που ο αδελφός μου κι εγώ διαβάζαμε ένα καλό βιβλίο, στον κήπο μας άναβε κι από ένα τόσο δα φωτάκι, το φωτάκι μιας πυγολαμπίδας. Κι επειδή είχαμε κι οι δυο μας τρέλα με το διάβασμα, δεν ήταν καθόλου περίεργο ότι, μέσα σ’ ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα, πλημμύρισε με μαλαματένια φωτάκια ο κήπος μας. ΄Ενα ζωντανό κέντημα – με φλογίτσες βελονιά – μας συντρόφευε τώρα στα χωριάτικα νυχτέρια μας.

Αλλά ούτε ο αδελφός μου ούτε κι εγώ υποψιαστήκαμε ποτέ ότι την ώρα που εμείς χαιρόμασταν το διάβασμα, δίπλα μας γινόταν ένας αόρατος, βουβός αγώνας. Και δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μας ότι οι πυγολαμπίδες μας, με μοναδικό όπλο της μαλαματένιες σταγονίτσες του φωτός τους, μοχθούσαν να απομακρύνουν το ύπουλο σκοτάδι που διαρκώς απειλεί να κυκλώσει τον άνθρωπο.

Πρώτα οι γείτονές μας κι ύστερα κι όλο το άλλο το χωριό αναρωτιόντουσαν κι απορούσαν, γιατί τάχα όλες οι πυγολαμπίδες προτιμούν να ξημεροβραδιάζονται στο δικό μας το περιβόλι κι αφήνουν όλο το άλλο χωριό στη σκοτεινιά. ΄Ωσπου μια μέρα ο αδελφός μου τους φανέρωσε το μυστικό. «Τις πυγολαμπίδες» τους είπε «εμείς τις φέρνουμε στον κήπο μας. Τις κουβαλάμε με τα βιβλία που διαβάζουμε». Κι ύστερα τους εξήγησα κι εγώ: «Κάθε καλό βιβλίο είναι και μια πυγολαμπίδα, που φέγγει στο σκοτάδι και δε σβήνει ποτέ!».

Οι συγχωριανοί μας πρόσεξαν τα λόγια μας και άρχισαν να αναζητούν τα καλά βιβλία-πυγολαμπίδες. Κι ύστερα από λίγο καιρό, έξω από τη μικρή βιβλιοθήκη του χωριού, είχε σχηματιστεί μια μακριά ουρά. Μικροί και μεγάλοι, άντρες και γυναίκες ζητούσαν βιβλία και βιβλία και βιβλία. Η ευλογημένη ώρα του διαβάσματος είχε αρχίσει. Και να! Γέμισαν τα περιβόλια πυγολαμπίδες, γέμισαν μαλαματένια φωτάκια τα μπαλκόνια και οι σκεπές, φέξαν οι φυλλωσιές των δέντρων και οι παρυφές των δρόμων, αστραφτοκόπησε το καμπαναριό της εκκλησιάς και πήραν φωτιά οι ουρανοί. Και τότε… τότε ο αστερισμός του Βιβλίου γλίστρησε από τον ουρανό και προσγειώθηκε αθόρυβα στην πλατεία του χωριού. ΄Ενας αστερισμός πανέμορφος, όπου τα ευαίσθητα από πυγολαμπίδες φώτα του τρεμούλιαζαν σαν να σε καλούσαν. Όπως τρεμουλιάζουν δίνοντας το παρόν τους όλα τα πράγματα που έχουν αιώνια αξία σ’ αυτόν τον κόσμο: η αγάπη, η καλοσύνη, η ελευθερία, η ομορφιά, η στοργή, η δικαιοσύνη και τόσες άλλες αξίες που δίνουν βάθος στη ζωή και πλάτος στη σκέψη. Αξίες που γεμίζουν με νόημα το βιαστικό πέρασμά μας από τούτον τον πλανήτη.

Ο αδελφός μου κι εγώ είχαμε τρέλα με τα βιβλία. Είχαμε μανία με το διάβασμα. Είχαμε δίκιο; Εσείς τι λέτε; Και προπάντων εσύ τι λες;

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1992
Reading is a Rumba!
Alekos, Colombia

1993
Books - Stories of Yesterday - Secrets of Tomorrow
Noureddin Zarrinkelk, Iran 

1994
Το μέλλον ανήκει στους αναγνώστες
The World Belongs to Readers
Keiko Narahashi, United States 

1995
Books - a Shared Experience
Kaoru Ono, Japan 

1996
Book Are a Passport to the Inner World
Lilian Brogger, Denmark 

1997
Childhood Is Poetry of Life
Poetry Is Childhood of the World
Matjaz Schmidt, Slovenia 

1998
Open the Book and Magic Starts
Gabrielle Vincent, Belgium

1999

My Book, My Love
Javier Serrano, Spain
Miguel A. Fernandez-Pacheco (Iσπανία) 

Βιβλίο, αγαπημένο μου

Το ξέρω, έχεις ηλικία μεγάλη,
χιλιάδες είναι τα χρόνια που έχεις ζήσει.
Το ξέρω, η καρδιά σου απλώνεται παντού
και μύριες φορές μοιράζεται σε χιλιάδες βιβλιοθήκες.
Το ξέρω, σ’ έχουν καταδικάσει πολλές φορές
κι’ άλλες τόσες σ’ έχουν κάψει.

Ωστόσο σ’ αγαπώ
λες και γεννήθηκες μόλις εχθές,
λες και είσαι μονάχα δικό μου,
λες και η σωτηρία σου εξαρτάται μόνο από μένα.

Πώς να μη σ’ αγαπώ,
αφού έχω ζήσει τόσο πολύ στο φως και στη σκιά σου,
αφού έχω ονειρευτεί τόσες φορές έχοντάς σε στα χέρια μου,
αφού χάρη σε σένα έχω ξεφύγει από τη λύπη
κι έχω αντέξει την αδικία,
αφού έχεις γίνει τελικά η μνήμη μου ολάκερη
και, ακόμα καλύτερα,
η μνήμη ολάκερη των συνανθρώπων μου!

Να γιατί νιώθω πως σ’ αγαπώ από παιδί
και πως θα σ’ αγαπώ σ’ όλη μου τη ζωή.
Να γιατί το φωνάζω πως είσαι το κλειδί
για την ελευθερία μου - για όλων την ελευθερία.

Το παραδέχομαι, μπορεί να φτάνω στην υπερβολή
κι ο κόσμος να χαμογελάει ακούγοντας τα λόγια μου …

Μα έτσι συμβαίνει πάντα με κείνους που αγαπούν.

Είν’ αλήθεια πως δεν ντρέπομαι καθόλου.
Καμαρώνω για τις νύχτες που έχω περάσει ξάγρυπνος
με σένα στο πλάι μου…
Που νιώθω αυτή την έξαψη κάθε φορά που σε συναντώ...
Που λυπάμαι όταν σε χάνω και χαίρομαι όταν σε ξαναβρίσκω.
Ακόμα και για την ανησυχία που με πιάνει όταν δε σ’ έχω στα χέρια μου καμαρώνω.
Ομολογώ πως το πάθος μου με τυφλώνει,
όμως πιστεύω
πως απ’ όσα δημιούργησε ο άνθρωπος
είσαι το πιο σημαντικό, το πιο σπουδαίο,

βιβλίο, αγαπημένο μου.

Μετάφραση: Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------