Την Τρίτη, 11 Σεπτεμβρίου 2018 και ώρα 09.00
θα πραγματοποιηθεί ο καθιερωμένος αγιασμός του Σχολείου μας για τη νέα σχολική χρονιά.
Ευχόμαστε καλή σχολική χρονιά στους μαθητές και στις μαθήτριες του σχολείου μας, καθώς και στους γονείς τους.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
θα πραγματοποιηθεί ο καθιερωμένος αγιασμός του Σχολείου μας για τη νέα σχολική χρονιά.
Ευχόμαστε καλή σχολική χρονιά στους μαθητές και στις μαθήτριες του σχολείου μας, καθώς και στους γονείς τους.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Το
νησί των συναισθημάτων
Του
Μάνου Χατζιδάκι
Μια
φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο
οποίο ζούσαν όλα τα Συναισθήματα. Εκεί
ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η
Γνώση, η Αγάπη και όλα τα
άλλα συναισθήματα.
Μια
μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε
και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες
τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η
Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε
να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.
Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη
αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια. Βλέπει
τον Πλούτο
που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.
Η Αγάπη τον ρωτάει:
«Πλούτε,
μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,
«Όχι,
δεν μπορώ» απάντησε ο
Πλούτος. «Έχω ασήμι και
χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει
χώρος για σένα».
Η
Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια
από την Αλαζονεία
που επίσης περνούσε από μπροστά της σε
ένα πανέμορφο σκάφος.
«Σε
παρακαλώ βοήθησέ με» είπε
η Αγάπη.
«Δεν
μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα
και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος
μου» της απάντησε η
Αλαζονεία.
Η
Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι
η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή
βοήθεια.
«Λύπη
άφησέ με να έρθω μαζί σου».
«Ω
Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να
μείνω μόνη μου» είπε η
Λύπη.
Η
Ευτυχία πέρασε
μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν
της έδωσε σημασία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη,
που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά
βοήθεια.
Ξαφνικά
ακούστηκε μια φωνή:
«Αγάπη,
έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί
μου!».
Ήταν
ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη
δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια
ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το
όνομά του. Όταν έφτασαν στην στεριά ο
κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του. Η
Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον
κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:
«Γνώση,
ποιος με βοήθησε»;
«Ο
Χρόνος» της απάντησε η
Γνώση.
«Ο
Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη.
«Γιατί με βοήθησε o Χρόνος;»
Τότε
η Γνώση χαμογέλασε και με τη βαθιά σοφία
της είπε:
«Μόνο
ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη
σημασία έχει η Αγάπη».
------------------------------------------------------------------------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου